Dünya tarihinin en büyük trajedilerinden birisi olarak bilinen Büyük Çin Kıtlığı periyodunda beşerler hayatta kalabilmek için ellerinden gelen çabucak hemen her şeyi yapmış ve tüketmiştir.
Bu yazının sonunda, en azından, bize enteresan, kimilerine nazaran mide bulandırıcı, kimilerine nazaran de hayli olağan gelen bu davranış biçimlerinin, keyfi nedenlere değil, tersine trajik nedenlere bağlı olduğunu göreceksiniz.
1949 yılına kadar Çin, büyük ölçüde tarıma dayalı bir iktisada sahipti. Çin Devlet Başkanı Mao Zedong yönetime gelince Çin’i yoksul bir toplumdan dünyanın en büyük ekonomosine sahip ülkelerinden birisi haline getirmek istedi.
Bu nedenle Büyük İleri Atılım ismini verdiği, milyonlarca insanın canını mal olan endüstrileşme odaklı programı başlattı. O devirler Çin nüfusunun yaklaşık yüzde 80’i kırsal alanda yaşıyordu. Yeni hükümet endüstrileşmeyi hızlandırmak için birinci olarak bu insanların topraklarını elinden aldı. Daha sonra fabrikalarda çalışmaları için görevlendirdi.
Sonradan çok büyük bir felakete yol açacağını öngöremeyen Mao, mahsullerini korumak için haşerelere karşı bir savaş başlattı bu devirde. Bu, düşman olarak açıklanan listede serçe de vardı. Tüm halk tam seferberlik ruhuyla ülkedeki serçeleri öldürmeye başladı. Milyonlarca serçe katledildi. Soyları neredeyse tükenecekti. Artık bir tehdit kalmadığına nazaran tahıl üretiminin daha fazla olacağını düşünüyorlardı lakin neden oldukları yıkımdan büsbütün habersizlerdi. Mahsul yiyen hayvanların doğal düşmanı kalmadığından, bitkilerde toplanan böcek sürüsü çoğalmaya başladı. Bütün tarlaları yiyen bir çekirge fırtınası vardı artık.
Bu yetmezmiş üzere bir de ülkenin birçok bölgesi kuraklık ve sel üzere doğal felaketlerle savaşıyordu. Mahsuller yok olmaya devam ediyordu.
Kalkınma planıyla beklenen büyük atılım tam bir felaketle sonuçlanmıştı. Çok geçmeden hükumet, insanlara kendilerini hayatta tutabilmek için yiyecek sağlayamayacağını duyurdu. Beşerler kendilerini hayatta tutmak için ot, ağaç yaprakları, ağaç kabuğu, çamur, çakıl ve hatta meyyit yoldaşlarının etini bile yemeye başladılar. Artık hayatta kalmak değerliydi, nasıl kaldığının bir değeri yoktu.
Bu felaket sonunda yaklaşık 40 milyon (sayı kaynaklara nazaran değişiyor) insan hayatını kaybetti.
ZORUNDA KALDIKLARI İÇİN BÖCEK YEMEYE BAŞLADILAR
Artık beşerler hayatta kalabilecek yiyecek bulamıyordu. Yiyecek stoklarının çalınması ile hükümet sert tedbirler aldı ve beşerler kenti terk etti. Kırsal alanlarda da yiyecek yoktu ve beşerler böcekleri yemeye başladı. Fare, yılan dahil her türlü yaban hayvanını yemek zorunda kaldılar.
Yıllar geçtikçe, yırtıcı hayvanları yeme uygulaması devam etti ve Çin hayvan pazarlarında hala devam etmekte. Bu hayvan pazarları ve yemek alışkanlığı bir gereklilikten doğdu ve artık kültürün bir kesimi.